Развојот на суперсонични авиони започна во средината на ХХ век и до 70-тите имавме суперсонични патнички авиони. Тоа беа тогаш малку познатите руски Tyполев Ту-144 и француско-британскиот Concorde, кој го користеа British Airways и Air France од 1976 до 2003 година. Concorde имаше капацитет за 128 патници и леташе со брзина од 2 маха (2.450 километри на час). Му требаа 3 часа да стигне од Њујорк до Лондон. Летовите биле скапи, па најчесто ...
Развојот на суперсонични авиони започна во средината на ХХ век и до 70-тите имавме суперсонични патнички авиони. Тоа беа тогаш малку познатите руски Tyполев Ту-144 и француско-британскиот „Concorde“, кој го користеа „British Airways“ и „Air France“ од 1976 до 2003 година. „Concorde“ имаше капацитет за 128 патници и леташе со брзина од 2 маха (2.450 километри на час). Му требаа 3 часа да стигне од Њујорк до Лондон. Летовите биле скапи, па ...
Развојот на суперсонични авиони започна во средината на ХХ век и до 70-тите имавме суперсонични патнички авиони. Тоа беа тогаш малку познатите руски Tyполев Ту-144 и француско-британскиот Concorde, кој го користеа British Airways и Air France од 1976 до 2003 година. Concorde имаше капацитет за 128 патници и леташе со брзина од 2 маха (2.450 километри на час). Му требаа 3 часа да стигне од Њујорк до Лондон. Летовите биле скапи, па најчесто ...
Развојот на суперсонични авиони започна во средината на ХХ век и до 70-тите имавме суперсонични патнички авиони. Тоа беа тогаш малку познатите руски Tyполев Ту-144 и француско-британскиот Concorde, кој го користеа British Airways и Air France од 1976 до 2003 година. Concorde имаше капацитет за 128 патници и леташе со брзина од 2 маха (2.450 километри на час). Му требаа 3 часа да стигне од Њујорк до Лондон. Летовите биле скапи, па најчесто ...
