Володимир Вербицки е еден од ретките жители на Припјат кои останале да живеат и работат таму по страшната нуклеарна катастрофа што се случи на 26 април, пред 38 години. „Тука е тивко и мирно, на сите вработени им се допаѓа“, вака Володимир ја започнува својата приказна за американскиот весник „Гласот на Америка“. „Моето детство го поминав во Чернобил. Ова е мојот дом. Кога се случи експлозијата, градот беше евакуиран. Тогаш работев како инженер“ ...

Володимир Вербицки е еден од ретките жители на Припјат кои останале да живеат и работат таму по страшната нуклеарна катастрофа што се случи на 26 април, пред 38 години. „Тука е тивко и мирно, на сите вработени им се допаѓа“, вака Володимир ја започнува својата приказна за американскиот весник „Гласот на Америка“. „Моето детство го поминав во Чернобил. Ова е мојот дом. Кога се случи експлозијата, градот беше евакуиран. Тогаш работев како инженер“ ...

Володимир Вербицки е еден од ретките жители на Припјат кои останале да живеат и работат таму по страшната нуклеарна катастрофа што се случи на 26 април, пред 38 години. „Тука е тивко и мирно, на сите вработени им се допаѓа“, вака Володимир ја започнува својата приказна за американскиот весник „Гласот на Америка“. „Моето детство го поминав во Чернобил. Ова е мојот дом. Кога се случи експлозијата, градот беше евакуиран. Тогаш работев како инженер“ ...

Володимир Вербицки е еден од ретките жители на Припјат кои останале да живеат и работат таму по страшната нуклеарна катастрофа што се случи на 26 април, пред 38 години. „Тука е тивко и мирно, на сите вработени им се допаѓа“, вака Володимир ја започнува својата приказна за американскиот весник „Гласот на Америка“. „Моето детство го поминав во Чернобил. Ова е мојот дом. Кога се случи експлозијата, градот беше евакуиран. Тогаш работев како инженер“ ...