Султанија Хурем се смета за најмоќната жена во историјата. Зошто? Затоа што султанот Сулејман Величествениот го правел токму она што таа го сакала.
Хурем била и првата жена во стогодишната традиција која била ослободена од ропството и се омажила за султан, за по смртта на принцот Мустафа да биде единствената наследничка Мајка султанија.
Нејзиното име било Анастасија или Александра Ла Роса или Рокселана. Била ќерка на украински православен свештеник. Кога имала околу 13 години, била однесена како бела робинка во Отоманската Империја. Ја имала истата судбина како и милиони девојчиња на возраст од 6 до 13 години, кои биле купени за богати домаќинства, за висока класа или султани, да работат напорна работа таму, да служат како калфи, да бидат придружници или дами на дворот.
Александра направила таква шега на дворот на Ибрахим-паша, кој од благодарност ја купил за султанот Сулејман. И тогаш Александра дошла во харемот заедно со 300 други робинки.
Се зборувало дека е витка, бела, со огнена црвена коса и зелени очи, која имала весел нарав, која сакала да се смее и да се шегува. Затоа султанот и го дал името Хурем, што значи „насмеана, радосна“.
Како и сите млади дами од харемот, таа првично добивала часови по турски јазик и ислам. Учела да чита и пишува љубовни писма, да шие и плете, да пее, да танцува, да свири на музички инструмент и прекрасен и грациозен од. Оние кои биле особено убави и занесни робови и кои имале шанса да станат конкубини на султанот, биле учени и на уште попосебни еротски вештини.
Дванаесет од најатрактивните и најталентираните робинки биле назначени како „гедикли“, слугинки на султанот, кои биле должни да го облекуваат, капат и да го хранат. Како „гости“ во креветот на султанот имале шанса да станат негови „икбал“ миленички, а доколку забременеле и му роделе деца на господарот, ја добивале почесната титула султанска „конкубина“ или „кадина“ , „хасеки султанија“, а само со брак станувале вистински султании.
Александра лесно го привлекла вниманието на Сулејман и набрзо станала негова „сопатничка“ во креветот. Сулејман бил фасциниран од неа. Таа била одлична пријателка, другарка, доверлива и примерна љубовница. Она што не смеел да го каже никому, и го кажувал неа.
Полека, но сигурно, султанот ја запоставил својата главна сопруга Махидевран, која му родила три деца, од кои преживеал само Мустафа.
Александра набрзо забременила и го родила синот Мехмет. Тогаш се родил нејзиниот најголем страв, бидејќи најстариот син на султанот имал право, кога ќе го добие султанатот, да ги убие сите свои браќа и на тој начин да си го обезбеди местото на тронот.
Самиот Сулејман Величествен не морал да ги убие своите браќа, бидејќи тоа го направил неговиот татко, кој ги егзекутирал неговите два помали сина и седумте внуци како и четворицата браќа, се со цел да го обезбеди наследството за својот омилен син.
Александра потоа ја родила ќерката Михримах, која станала миленичка на нејзиниот татко и уште двајца принцови, Селим и Бајазид. Потоа го родила четвртото дете, синот Џихангир, кој бил подгрбавен и не можел да го наследи тронот како инвалид.
Султанот сè уште е фасциниран од Хурем и како доказ за голема љубов го отстранува својот најстар син Мустафа затоа што го назначува за гувернер во градот Манис. Со него заминува мајка му, сопругата на султанот, за Хурем и султанот да останат во палатата.
Кога со текот на времето оженил други робинки со своите паши, тој решил да направи нешто што не се случило во 130 години под отоманските султани. Во 1530 година, султанот организирал свадба.
- Оваа недела во градот се случи еден многу несекојдневен настан, кој е далеку од невиден во историјата на султаните. Големиот господар Сулејман направи своја царица една робинка од Русија, една Рокселана, и имаше богата веселба. Церемонијата се одржа во палатата и веселбата ги надмина сите познати мери. Големите улици беа осветлени ноќе и имаше многу музика, и имаше многу гозби за целиот народ. Куќите се украсени со цвеќиња, а лулашки се донесени насекаде каде луѓето седат со часови на нивно големо задоволство. Во стариот хиподром е изградена голема трибина, каде седиштата за царицата и нејзините дами се опкружени со златна ограда. Таму, царицата и нејзиниот двор присуствуваа на раскошен турнир, на кој учествуваа христијански и муслимански јавачи, потоа акробати и волшебници, и поворка од диви животни и жирафи, чии долги вратови речиси го допираа самото небо... Луѓето зборуваат многу за венчавката и никој не може да каже што всушност значи, објавил извесен Англичанец сер Џорџ Јанг, пренесува „Википедија“.
Народот билл убеден дека Хурем е вештерка и дека таа го врзала султанот за себе со некое вештерство.
- Сулејман толку многу ја сака и и е толку лојален што сите негови поданици се воодушевени и кажуваат како таа го маѓепсала. Ја нарекуваат „зијади“ или вештерка. Поради ова таа и нејзините деца се омразени и во судот и во војската, но никој не може да каже ништо против неа, бидејќи ја сака. Јас лично слушнав само лоши работи за неа и нејзините деца, додека за првородениот (Мустафа) и неговата мајка (Махидевран Гулбехар) се кажуваат само добри работи, напишал тогаш пратеникот Да Зара.
Но, нејзиното влијание врз султанот само растело. Бидејќи Сулејман бил отсутен од дома поради постојани воени кампањи, тие одржувале контакт преку писма.
- Господару, дел од мојата душа, кои се сонцето на мојата земја и темелот на мојата среќа. Да знаеше како поради нашата разделба душата ми гори и како се расцепува и како мојата љубов кон тебе не знае ни ден ни ноќ, како беспомошно тоне во море од копнеж... - останале забележани нејзините зборови, на кои Сулејман ѝ одговорил:
- Синоќа ги испратив моите чувства кон твојата љубов. Дозволи ми кога само те гледам, твојата убавина ми изгледа како пеперутка. Моја сакана, ти си светлината, а јас сум пеперутката во твојата љубов. Исто како кога некој сака да фати птица од срцето во градината со рози на убавината, така е и состојбата на љубовник кој би се фатил во љубовната мрежа.
Додека султанот бил неверојатно нежен со Хурем, од друга страна, бил суров кон сите. Тој дури и го погубил својот најдобар пријател Ибрахим-паша, затоа што му здосадило неговото наметливо однесување. Така, тој остана само со Хурем, како негова љубовница, пријателка и животна сопатничка.
Во 1543 година, Мехмет, најстариот син на Сулејман и Рокселана, починал, што го поттикнало нејзиниот стар страв дека Мустафа, првиот син на Сулејман, би можел да ги погуби нејзините преостанати деца. Со сопругот на нејзината прва ќерка Михрима, Рустем-паша, кој бил голем везир, Рокселана се обидела да ја отстрани потенцијалната опасност од Мустафа, кој бил лажно обвинет дека планирал да го собори неговиот татко. Сулејман поверувал во обвиненијата и ги погубил Мустафа и неговиот 11-годишен син, неговиот сопствен внук. Настанал голем бунт на јаничарите, кој султанот едвај ги смирил.
Многумина веруваа дека Хурем е одговорна за се што се случило.
Султанија набрзо го изгубила својот најмлад син Џихангир, кој не можел да го преболи убиството на неговиот сакан полубрат Мустафа, а Рокселана ги поминала преостанатите години од својот живот обидувајќи се да го смири растечкото ривалство меѓу нејзините два преостанати сина.
Славната султанија Хурем починала во 1558 година и не доживеала да види дека амбициозниот и моќен Бајазит се скарал со својот татко во борбата против неговиот брат и на крајот подигнал бунт против него. Востанието пропаднало и Бајазит со своите четворица синови пребегнал кај персискиот император Тахмасп, кој на почетокот добро го примил, но на крајот го предал заради 400.000 златници што ги добил од Сулејман. Таткото безмилосно ги погубил синот и четирите внуци.
Како утеха, Сулејман останал со решителната и самоуверена ќерка Михримах, која ја презела улогата на мајка и како советник и соговорник со султанот. Тој ја надживеал Хурем осум години, пред да умре во 1566 година на неговиот последен поход во Унгарија.
Пред смртта на султанијата Хурем, парот бл разделен извесно време. Кога се сретнале по долго време, Сулејман ја одвел да ги види работите на новата џамија, а потоа и рекол дека неговата душа е таму, и дека неговото срце засекогаш ќе остане во таа зграда.
Во текот на животот Сулејман и ги исполнувал сите желби, но последната желба го допрела до срж и за последен пат покажала колкава љубов има Хурем кон него.
Знаела дека ќе умре и го замолила султанот да ја остави да почива засекогаш на местото каде што рекол дека неговото срце и душа ќе почиваат засекогаш - во таа џамија, која го добила името Сулејманија.
Желбата и се исполнила, а и самиот Сулејман по смртта ја оставил последната желба - да биде погребан до неа, во истата џамија.
Султанот ја надживеа Хурем за осум години, а по нејзината смрт немало повеќе ниту една жена во неговиот живот.
