Човечката историја претежно се одвивала во зелени средини, со огромни савани и пошумени речни долини каде што нашите предци биле домаќини милиони години.
За споредба, градовите претставуваат радикално нов тип на живеалиште, кое и покрај многуте придобивки, често му штети на нашето ментално здравје. Истражувањата ги поврзуваат урбаните средини со зголемен ризик од анксиозност, депресија и други проблеми со менталното здравје, вклучително и шизофренија.
За среќа, истражувањата укажуваат и на решение: посетата на дивината, дури и на кратко, е поврзана со низа ментални и физички здравствени придобивки, вклучувајќи понизок крвен притисок, намалена анксиозност и депресија, подобрено расположение, подобар фокус, подобар сон, подобра меморија и побрзо заздравување.
Бројни студии ја потврдија оваа корелација, но имаме уште многу да научиме. Дали само одењето во шума навистина може да ги предизвика сите овие корисни промени во мозокот? И ако е така, како?
Истражувањата покажуваат дека амигдалата е помалку активирана за време на стрес кај руралните жители во споредба со жителите на градовите, но тоа не мора да значи дека руралниот живот го предизвикува овој ефект. Можеби е спротивното, а луѓето кои природно ја имаат оваа особина имаат поголема веројатност да живеат на село.
Теренското истражување доведе до интересни заклучоци.
Учесниците кои шетале во шума пријавиле повеќе рефокусирање и повеќе уживање во прошетката од оние кои пешачеле во град, што е во согласност со резултатите од студијата fMRI, како и со претходните истражувања.
Истражувачите дознале и нешто интересно за субјектите кои шетале низ градот. Иако нивната активност на амигдалата не се намалила толку многу како оние кои шетале во природа, таа не се зголемила и покрај тоа што поминале еден час во прометна урбана средина.
Во секој случај, новата студија нуди некои од најјасните докази досега дека мозочната активност поврзана со стрес може да се намали со прошетка низ блиската шума, исто како што тоа го правеле нашите предци.
