Големи се шансите да не сакате да им ги пренесувате вашите стравови на вашите деца – знаете дека тоа ќе им биде само дополнителен товар. Но, секогаш кога ќе сретнете куче додека шетате, наеднаш го менувате правецот или малку поцврсто го држите детето за рака. Ако детето случајно сака да го погали кучето, вие му кажувате дека подобро е да не го допира, во случај кучето да не го касне. Ако таквите ситуации се повторуваат често, вашето дете наскоро нема да сака да гали ниедно куче или да има каква било врска со кучињата. Ќе се држи подалеку од нив, да не го каснат. И резултатот е: детето се плаши од кучиња, исто како и вие.

Добрата вест е дека е можно да се смени правецот на сето тоа и да се спречат малите деца да ги апсорбираат нашите стравови.

Стравови кои се пренесуваат од генерација на генерација

Пренесувањето на стравовите врз децата е нешто што често се случува, иако најчесто тоа го правиме несвесно. Истото се случува и со верувањата, нерешените емоционални рани или траумите. Сепак, тоа не значи дека луѓето се предодредени да ги повторуваат моделите на нивните предци. Свесноста за овие проблеми и волјата да се работи на нив помага да се прекине овој циклус и да се создадат нови односи со светот. Но, мора да имате на ум дека детето не може да го направи тоа само затоа што сè уште нема доволно ресурси за да се соочи со толку сложен предизвик. Ако сака, тоа ќе го направи како возрасна личност. Сепак, подобро е да се избегне проблемот отколку подоцна да се справувате со него. Затоа, важно е да бидеме внимателни со пораките што им ги пренесуваме на нашите деца.

Како да избегнете да им ги пренесете вашите стравови на децата

Сите ние имаме стравови… од пајаци, височини, одење на стоматолог, осаменост, отфрлање или неуспех, меѓу другото. Некои стравови се опипливи, додека други се прилично апстрактни. Во секој случај, луѓето можат повеќе или помалку да бидат свесни за своите стравови. Мораме да запомниме дека несвесните стравови се најподложни да се пренесат на други луѓе.

Соочете се со вашите стравови

Откако ќе ги прифатите вашите стравови, размислете од каде тие всушност доаѓаат, од каде потекнуваат. Разбирањето на природата на вашите сопствени стравови и како тие влијаат врз нас ќе ви помогне поефикасно да се справите со нив. За да ги спречиме нашите деца да ги наследат нашите стравови, неопходно е да се работи на нив.

Доколку сметате дека е потребно, можете да побарате стручна помош за да решите одредени фобии. Во овој случај, децата ќе забележат дека храбро се соочувате со тешки ситуации и веројатно ќе го следат вашиот пример. Не заборавајте дека вие сте нивниот главен модел. Спротивно на она што многумина веруваат, да се биде ранлив пред вашите деца е добра работа.

Внимавајте на зборовите и постапките

Вистина е дека речиси сè на овој свет е потенцијална опасност. Едноставниот чин на постоењето нè изложува на ризик. Затоа, разбирливо е да реагираме несвесно или импулсивно кога веруваме дека нашите деца се на работ на опасност. Потоа им ги решаваме проблемите или се обидуваме да избегнеме штета ненадејно и прекумерно, кажувајќи ги познатите фрази: „Слезете! Таму е премногу опасно!“.

Поздрава алтернатива е да ја поттикнете нивната независност, да ги опремите со стратегии за справување и да се обидете да останете смирени во ситуација која може да биде штетна за нив.

Вие и вашето дете сте различни луѓе

На крајот на краиштата, се работи за сфаќање дека вашите стравови се ваши и не треба да го ограничуваат животот на вашето дете. Вистина е дека овие стравови можат да ви помогнат да преземете мерки на претпазливост за да го заштитите вашето дете, но важно е сѐ што правите да се заснова на објективни факти и да заземете мирен и флексибилен став. На пример, фактот дека се плашите од животните не треба да го спречи вашето дете да ја изрази својата љубов кон животните. Во тој случај, можете да одлучите да не го придружувате вашето дете во такви ситуации и да го пуштите да оди со друго возрасно лице на кое му верува. Можете, исто така, да разговарате со вашето дете за грижата што треба да им се посвети на животните. Со други зборови, во ред е ако се плашите од животни, но тоа не треба да важи и за вашето дете.

Автор: Наташа Крстичевиќ

Извор