Современото оружје стана толку прецизно и смртоносно што наскоро армиите нема да можат брзо да маневрираат на бојното поле.

Наместо тоа, тие ќе се движат напред под заштита на одбранбени „меурчиња“ дизајнирани да запрат беспилотни летала и проектили. Според оваа визија, брзите маневри на бојното поле ќе бидат заменети со војни на изнемоштеност каде победата оди на страната која има најголема огнена моќ, како и најмногу ресурси за да ги покрие загубите.

Тоа е мрачна визија за војување што има повеќе заедничко со „колежот“ во Првата светска војна отколку механизираните блицкриг од Втората светска војна и пустинската бура, каде што пешадијата и оклопните возила поддржани од воздушни сили зазедоа огромна територија.

Но, тоа е иднина за која Западот мора да се подготви, предупредува Алекс Вершинин, пензиониран потполковник на американската армија, во есеј за британскиот институт Кралски Обединети услуги, пренесува „Businessinsider“.

Војната во Украина покажа дека – барем засега – огнената моќ доминира во маневрите.

Русите и Украинците болно научија дека со надгледување и напад на беспилотни летала постојано над главата, излегувањето од капакот е опасно и бавно.

Водени проектили и гранати со долг дострел можат да ги десеткуваат оклопните колони кои се осмелуваат да се пробијат низ минските полиња и слоевитата одбрана покриена со артилерија и воздушна сила.

Наместо опсежни офанзиви, војната во Украина стана главно статичен конфликт каде што се прават огромни подготовки за напади кои би можеле да добијат мало село или неколку квадратни милји територија пред напаѓачот да престане да напредува и да се прегрупира.

Длабокиот маневар веќе не е возможен бидејќи секоја масовна сила ќе биде уништена со индиректен оган пред да постигне успех. Наместо тоа, копнената офанзива бара цврст „заштитен меур“ за да ги одврати непријателските ударни системи.

Плитките напади долж линијате на фронтот на војниците најверојатно ќе бидат успешни со прифатлив сооднос на трошоците; обидите за длабока пенетрација ќе бидат изложени на масовен оган во моментот кога ќе излезат од заштитата на одбранбениот „меур“, вели Вершинин.

Овој подвижен штит ќе се состои од слоеви на одбранбени системи, вклучително и воздушна одбрана од беспилотни летала и проектили, како и електронско војување. Но, оваа заштита доаѓа по цена на брзиот маневар. Тој „меур“ мора внимателно да се постави за да обезбеди испреплетена покриеност против повеќе видови закани и да се движи во чекор со колоната.

„Преместувањето на бројни меѓузависни системи е многу комплицирано и веројатно нема да биде успешно“, рече Вершинин.

За координирање на сите овие различни оружја, исто така, потребна е работа со квалификуван персонал што може да им недостига дури и на напредните армии.

„Интеграцијата на овие преклопувачки средства бара централизирано планирање и исклучително добро обучени службеници од персоналот, способни да интегрираат повеќе способности во лет“, вело Вершинин кој додава дека потребни се години за да се обучат такви офицери, па дури и борбеното искуство не генерира такви вештини за кратко време.