Погледнете во кои услови се порoдуваат жените во државна болница во Данска и прочитајте го искуството на една Хрватка.
Една мајка споделила фотографија од апартман за породување во јавна болница во Данска на популарната страница „Редит“, а многумина биле изненадени од фактот дека собата повеќе личи на хотелска соба отколку на болничка. Во огромниот простор има маса за породување и неопходни елементи за персоналот, како и када и кауч за партнерот.
Хрватката Ивана родила три деца во Данска, а во текст за порталот „supermame.hr“ го опишала своето искуство со породувањето во тамошната државна болница:
„Л. е родена на крајот од август пред 7 години. 13 дена префрлувања, предизвици, нетрпеливост и очекувања. Сонував за девојка со кафени очи и црна коса. Дојде црвенокоса девојка со сини очи, која не можев ниту да ја прегрнам од исцрпеност. Но, тоа е крајот. Почетокот е дека Данска нуди 2 прегледи со ултразвук за време на бременоста, 2 прегледи кај општ лекар и 4 акушерски консултации. Во случај на надносена бременост, на трудницата ѝ се нуди преглед, ултразвук и план за индукција кој може и да не го прифати. Овде има насоки и совети, но нема прописи и неможност да си го изберете својот пат. Напоменувам дека ова е за нормална и некомплицирана бременост.
Со Л. почнав да се пораѓам со индукција со хормонски апчиња. Сè на хартија тој ден одеше како подмачкано, освен што во еден момент веќе не беше така. Имав прекрасни, љубезни и професионални акушерки околу мене и се чувствував безбедно во нивните раце, но немав поим во што се впуштам. Мојот сопруг цело време беше со мене, а свекрва ми одвреме-навреме.
Секоја породилна сала е модерно опремена просторија во која често има и када и сѐ друго што е потребно за ублажување на болката, како и за самиот чин на породување. На породувањето секогаш присуствува бабица, често и студент, а речиси никогаш нема лекар, освен во случај на компликации од различен вид.
Се испостави дека Л. била накосо поставена, не можеше да се сврти, а јас не можев да се породам со неа вагинално и покрај епидуралната анестезија. На крајот, моето тело, треската и мојот сопруг, решија да одам на царски рез и така таа пристигна зад зелениот екран во сета своја месечева светлина. Таа беше и остана дете на месечината.
Во болница останавме 3 дена, второто утро по породувањето веќе бев на нозе, сопругот цело време беше покрај мене и иако на почетокот не ни одеше најдобро со доењето, сѐ си дојде на место кога си дојдовме дома“.
912