Замислете да сте на местото на вашата чукунбаба. Сте се омажиле на 18 години, со сопруг што ви го нашле родителите. Имате пет деца (засега) затоа што така треба и ги воспитувате како што ви кажува мајка ви, свекрвата, комшивката, затоа што така мора. Мора да ги послушате и мажот, свекорот, деверот, братот, кумот… Кога ќе закрепнете од породувањето (се пораѓате дома со постари жени), го ставате бебе во сноп, а потоа одите на нива. Го закачувате носачот на дрво и одите да копате. Кога правите пауза, го доите детето. Кога вашето дете ќе прооди, вие го предавате на постарите браќа, сестри, баби и дедовци, да се грижат за него, додека вие продолжувате да работите и така е и со следното дете. Кога детето е непослушно, знаете – ќе го истегнете за уво, ќе го плеснете по задникот. Кога е гладно – го доите додека имате млеко, а потоа кога ќе се одвикне од доење – јаде парче проја бидејќи немате ништо друго. Сè на сè – како сите, така и вие.

Дали чукунбабите страдале од овие грижи:

Дали го избрав вистинскиот сопруг и татко на моите деца?
Дали треба да имам второ/трето дете?
Како да се породам – ​​дома или во болница?
Дали моето бебе треба да има распоред за хранење и спиење?
Колку долго треба да дојам?
Дали детето треба да спие во неговиот кревет или со мене?
Да го носам в раце или да го возам во количка?
Органска или неорганска храна?
Кој метод на образование да го изберам?
Градинка, баба или дадилка?
Дали може да гледа телевизија?
Колку слатки може да јаде?
Дали треба да почне да учи странски јазик?
Кога треба да почне да спортува?
Кога треба да му купам телефон на моето дете?

Се разбира, ништо од ова не ѝ пречело. Затоа што ТАА НЕМАЛА МОЖНОСТ ЗА ИЗБОР. Од една страна, тоа е ужасно, и никој од нас не може да замисли да живее така. Од друга страна, кога не ви е дозволено сами да носите одлуки, следува многу помалку „удирање со главата в ѕид“ и грижа на совест.
Тоа е една од причините зошто ви е тешко. Имате многу избор.

Дали знаете која е другата причина што ви е тешко? Фактот дека всушност ЈА НЕМАТЕ ТАА ГОЛЕМА МОЖНОСТ ДА ИЗБЕРЕТЕ!

Повторно погледнете ја горната листа и размислете внимателно за секое прашање. Можете ли целосно да контролирате секоја од тие одлуки и нивните резултати?

-Што ако не можете да знаете што го карактеризира идеалниот татко и сопруг во моментот кога сте избирале, како помлада и понеискусна личност?
-Решивте да се породите дома, но бременоста е ризична и неопходен е царски рез. Или сте платиле за подобар третман во породилиштето, но сепак сте поминале трнлив пат?
-Не сакате вашето бебе да плаче многу, но и покрај сѐ што правите, тоа има колики и вреска по два часа на ден.
-Не сакате да му наметнете фиксен распоред за хранење и спиење – но дали така ќе можете добро да функционирате, да работите или соодветно да се грижите за постаро дете или деца? Или – сакате вашето дете да има распоред, но не успевате да го спроведете како што сте замислиле?
-Што ако не можете да доите, колку и да се трудите? А што ако доењето ви оди добро, но воопшто не сте среќни и задоволни, можеби дури и станувате депресивни?
-Што ако живеете во мал стан, а во брачниот кревет веќе е тесно, па не можете да спиете со детето? А што ако сакате вашето дете да спие во сопствениот кревет и не можете да го навикнете на тоа?
-Дали е страшна помислата да го испратите вашето едногодишно дете во градинка и немате пари за дадилка? Или решивте да останете дома со детето затоа што мислите дека тоа е најдобро, но осаменоста ве уништува и копнеете по својата работа?
-Решивте дека детето не смее ни да го допира телевизорот, но вашата мајка, која не може без сериите и телевизиските програми, се грижи за него? Или не ви пречи повремено да го оставате детето пред екранот додека работите низ дома, но вашиот сопруг се противи и ве осудува поради тоа?
-Сте решиле дека вашето дете нема да има телефон до адолесценцијата, но веќе во првото одделение е единственото дете на училиште без телефон и почнува да страда поради тоа.
-Сакате вашето дете да оди на спорт, јазик и програмирање, но немате доволно пари или време за тоа. Или живеете во место каде што нема такви капацитети…

Живееме и ги воспитуваме децата со верба дека сѐ е можно. Само треба да се направат избори. Можете да контролирате сè. Само треба да бидете во можност. Што би се рекло „сè е прашање на добра организација“.

И ако не успеете, што правите погрешно? До вас е секако, па нели сѐ ви е дадено на послужавник, што измислувате сега?!

Со нашите убедувања доаѓаат и нашите цели. Да се ​​направи сè без грешки. Да бидеме совршени родители. Децата да бидат чудо – да изобилуваат со здравје, интелигенција, добрина, успех…

И тогаш е нормално да се чувствувате поразени. Дека не сте доволно добри. Затоа што нашето „доволно добро“ е далеку од дофатот на секое човечко суштество создадено од крв и месо.

Неодамна е објавено истражување кое покажува дека во земјите со поголема родова еднаквост задоволството од животот кај девојчињата е особено ниско. Парадоксално, свеста дека денес имаат големи можности и слобода на избор ги натерала да почнат многу да се плашат од неуспех. Растот на можностите, исто така, довел до голем раст на очекувањата. Ако не сте успешни, веќе не е виновно општеството што ве кочи, туку тоа зависи од вас. Вие сте виновни што сте неуспешни. Дали ја согледувате паралелата со родителството?

Всушност, не дека не сме семоќни, ниту родителите ниту девојчињата во земјите со родова еднаквост, но сме многу ограничени. Ограничени со своето знаење, искуство, зрелост, пари, време, општествени норми, закони, еколошка поддршка, институционална поддршка, политичка ситуација, но и со чистата среќа и случајност. Не сме немоќни, но сè уште не сме семоќни.

Колку побрзо го прифатите тоа, толку побрзо ќе престанете да се чувствувате виновни за сите оние работи што не можете да ги промените. И ќе се фокусирате на она што можете да го направите. На пример, да ја прифатите онаа страна од вас што греши, и која ќе продолжи да греши додека живеете и сте родител. Да научите да се гледате себеси како несовршени, а сепак да имате добро мислење за себе. Да си поставите пореални цели. Да се ​​збогувате со идејата дека постои само еден правилен рецепт за воспитување деца и да го пронајдете ВАШИОТ ВИСТИНСКИ РЕЦЕПТ. Дека секојпат кога некој ќе ви рече оти нешто „мора“, да мислите „дали навистина морате?“, и кога некој ќе ве убедува дека можете да направите нешто, да се прашувате „дали навистина можам да го направам тоа или пак си поставувам премногу високи стандарди?“

Автор: Јована Папан

Извор