Многу луѓе имаат страв од питбули, но тоа во голем дел произлегува од предрасудите и погрешното претставување на оваа раса во јавноста.
Многумина веруваат дека лошата репутација на питбулите е единствено вина на неодговорните сопственици.
Денес ги разоткриваме митовите околу питбулите и дознаваме дали тие навистина се најагресивната раса:
1. Питбулот е „гризачка“ раса
Тоа е мит. Според резултатите од тестот за темперамент направен во 2012 година, 86,8 отсто од питбулите совршено ги поминале тестовите за социјализација, агресивност, стабилност, дружељубивост. За споредба, 85,2 отсто од златните ретривери и 80,1 отсто од колиите имале позитивни резултати за време на студијата.
2. Питбулите напаѓаат повеќе од другите раси
Тоа е исто така мит кој беше „отфрлен“ од Американската ветеринарна асоцијација со истражување кое потврди дека ниту една раса не напаѓа почесто од другите. Степенот на агресивност зависи исклучиво од индивидуалната склоност на кучето и неговото воспитување.
3. Питбулите ги „заклучуваат“ вилиците кога гризат
Според д-р И. различен од анатомијата на другите раси. Тие имаат сосема нормална структура на вилицата (коски, заби, мускули), така што нема причина да веруваме дека вилицата ќе им се „заклучи“, додека друго куче нема.
Еве уште неколку факти за оваа раса:
1. Ова се најмалтретираните кучиња
Според Humane Society of USA, питбулите се најмногу злоупотребувани кучиња во последниве години. Дури 70 отсто од нив се подложени на евтаназија во градските азили само затоа што припаѓаат на таа раса.
2. Порано беа „дадилки“
Од 1900 година кучињата од оваа раса се познати како „дадилки“ бидејќи биле толерантни, грижливи и нежни со децата. Тоа го потврдува и детската кинематографија, но и литературата.
3. Питбулот не е раса
Питбул не е раса, туку колективно име за американскиот питбул териер, Стафорд, бул териер и булдог.
4. Каснување од пит бул во медиумите
Каснувањето од пит бул привлекува многу повеќе медиумско внимание од кој било друг напад на куче. За време на четиридневната новинарска истрага било констатирано дека секој од трите фатални напади на кучиња кои не биле предизвикани од питбули бил спомнат само еднаш, додека нападот на ова куче ќе биде спомнат 230 пати во локалните и меѓународните медиуми.
Вистината за питбулите
ASCPA.org, најпознатата организација за заштита на животните во светот, во својата „вистина за питбулите“ објаснува како раса која е наменета да им помага на луѓето станала најомразена во светот и синоним за опасност.
Зошто питбулот е „опасна раса“?
Секоја раса е создадена со одредена цел, но и покрај предиспозициите за раса (изглед и темперамент), секое куче има своја личност. Некои се агресивни, а некои плашливи. Некои се пријателски расположени, а некои сакаат да се држат настрана.
Истото важи и за питбулите кои како раса имаат генетски предиспозиции да бидат борбени. Ова не значи дека нема нежни и мирни питбули кои добро се согласуваат со други кучиња и други домашни миленици, како и со луѓе.
Социјализација на кучето
На луѓето, поточно на сопствениците, им останува да спречат агресивно однесување на нивните кучиња кон било кој преку рана социјализација.
Затоа се препорачува што поскоро да се одвојат кучињата од мајката, браќата и сестрите. Дури и кога се кученца, треба да се запознаат со други кучиња кои позитивно ќе ги разберат.
Aspca.org наведува пример на тепачка со кучиња која од игра се претворила во конфликт како однесување на добро социјализирано куче. Повеќето социјализирани кучиња ќе продолжат да си играат со други кучиња и после тоа. Куче кое не се дружело со други кучиња како кученце или премалку се дружело по конфликт со едно куче, може да ги мрази сите други и да покажува страв кон нив придружено со агресивно однесување.
Покрај кучињата и другите домашни миленици, кучињата треба што порано да се запознаат со други ситуации со кои ќе се сретнат во урбаните средини во текот на нивниот живот.
За кого е питбул?
На сопствениците, особено ако питбул или американски стафорд териер им е првото куче, им се препорачува да се запишат во училиште каде што нивното куче ќе учи основни вежби за послушност. Сопственикот ќе научи како да комуницира и да работи со својот нов миленик. Важно е да се користат само позитивни методи во кои не се употребува физичка сила, бидејќи иако однадвор може да изгледаат опасно, многу „опасни кучиња“ се всушност многу чувствителни.
Откако ќе ја совладаат основната послушност, на кучињата треба да им се дава многу вежбање секој ден за нивните атлетски изградени тела.
Питбулите бараат многу аеробни вежби и се препорачуваат за рекреативци на кои им е потребен партнер за трчање и возење велосипед, а може да се користат и за учество во некоја друга дисциплина на кучиња.
Покрај физичката активност, на питбулот му требаат и многу вежби за мозокот, како што е пребарување на скриени предмети.
Незнаењето или недостатокот на време не се изговор бидејќи секое куче може да стане опасно кога ќе дојде во рацете на неодговорните сопственици. Со раси како питбули, грешките скапо се плаќаат.
Дека тоа е вистина, сведочи и фактот што е на врвот на листата на раси кои убиле најмногу луѓе во САД.
