Ако сте жена во Србија, животот ви е комплициран на многу нивоа. Се разбира, под услов да сте живи.

Ако си мајка во Србија, сите ве викаат „мајко“. Ако сте разведена мајка, тогаш немате алиментација. Ако имате дете со втор сопруг, тогаш вашиот прв сопруг го киднапира детето. Ако не можете да имате деца, тогаш министерот во Домот на народното собрание индиректно ве навредува толку многу што размислувате да се иселите.

А ако свесни не сте мајка – ако едноставно сте донеле таква одлука – тогаш ќе бидете почестени со арсенал на епитети: „себична“, „егоцентрична“, „самољубива“, „неемпатична“…

Бидејќи оние што немаат деца, не можат ни да разберат – веднаш се изрекува емотивна казна.

Ако немате деца, не можете да го почувствувате тоа, така што вашиот совет не се разгледува и не се почитува.

Немате деца? Потоа стоите во долгата редица за одмор – затоа што не сте изморени, жените без деца едноставно не се заморуваат. Можете да работите од утро до вечер – особено за време на викендите и навечер – затоа што не мора да се приспособувате на распореди од градинка, училиште. Жена без деца е како аптека. Се разбира, секогаш вие излегувате во пресрет, но вашето име не е на списокот за покачување на платата.

Зошто луѓето се сурови кон луѓето кои немаат деца и кон жените кои се откажуваат од мајчинството? Зошто општеството е сурово кон нив?

Што се бездетни жени – бескорисна маса, неискористена утроба? На кои нивоа се гледа тоа и на кое ниво е „невидливата“ жена која не родила деца?

Важно е да се зборува за жените што не се мајки. За жените кои луѓето свесно или несвесно ги омаловажуваат и ги етикетираат како „не многу добри“, „нехумани“, „нечувствителни“, „не баш исти како жените што имаат деца“.

Ако жената без деца се осмели да опоменува туѓо дете, ќе биде каменувана. Жените што не се мајки не можат да разберат или да почувствуваат љубов кон дете?

Можеби ова најдобро се илустрира со следниот исповед од еден форум:

„Пред неколку години имавме разговор за деца во канцеларија. Бељи, шеги, убавите работи што ги прават или кажуваат. Стигнавме и до темата – тепањето излегло од рајот, на што изразив став дека сум против тепање, освен во случајот кога упорно му кажуваш на детето да не прави нешто затоа што може да се изгори, да се пресече или да се повреди, а тоа те гледа в очи и упорно го прави тоа од инает. Добив коментар: Немаш право на глас затоа што немаш деца! Оттогаш внимавам пред кого што ќе кажам“.

И навистина, овде сè уште живее идејата за тоа што мора/треба да прави жената и кога треба да роди. Сè уште се согласуваме да го правиме она што општеството ни го наметнува по секоја цена.

Овде е најнормално да прашаш девојка: „Кога планираш да имаш деца?“ И на тоа прашање едноставно се очекува потврден одговор. Бидејќи опцијата „не планирам и не сакам деца“ автоматски фрла сенка на ментална мрзливост и емоционална незрелост.

Едно „не сакам“ треба да биде доволна причина.

Иако вашето семејство ќе биде „смртно навредено“, на вас останува да истраете. За жал, живееме во контрадикторно општество каде што се фрлаат дрвја и камења по жените кои не сакаат деца, а потоа оние што ќе забременат добиваат отказ веднаш штом ќе ја објават добрата вест.

Исто така, некој на платформата „Редит“ забележал дека кога ќе те прашаат „кога ќе родиш бебе?“, па вие ќе добиете бебе, започнуваат да објаснуваат дека „никогаш нема да спиете/да бидете безгрижни/имате време… дајте да се договориме некако со себе“.

Неодамна една колешка полуде и со хумористичен тон раскажа како се справува со одлуката да нема деца и какви последици чувствува на своја кожа поради нејзиниот избор:

-Прифаќам да ме нарекуваат себична личност затоа што не сум мајка – познавам некои мајки на кои децата им се статусен симбол и украс за објавите на Инстаграм. Кога немате деца и кога јасно зборувате за тоа, тие ве гледаат со презир, а некои ја ценат искреноста. Често ги набљудувам сите оние „феноменални остварени родители“ кои само манипулираат со своите деца за некаква корист. Моите внуци знаат каква тетка сум. Јас сум само искрена за мојот живот и не се согласувам да бидам помалку важна бидејќи не сум мајка“ – рекла таа.

Секоја жена има право да донесе одлука дали сака да се исполни како мајка. На прашањето дали сакате да имате деца, секој одговор е точен само кога е донесен од длабочината на срцето. И тогаш не е важно што мисли некој за тоа.

Автор: Зорица Антониевиќ

Извор