По породувањето жените често пријавуваат болки во грбот. Всушност, болката обично започнува во текот на бременоста бидејќи стомакот расте, карлицата ротира напред и центарот на гравитација на телото се поместува. Болката е многу сложена, сè уште недоволно истражена тема и никогаш не е само еден проблем. Постојат многу фактори што можат да влијаат врз појавата на болката со текот на времето, а најчесто тоа е комбинација од неколку.

Нашето тело страда доста долго и се обидува да нè одржува функционални додека не се појават првите симптоми. На болката по породувањето може да влијае исцрпеноста и лошиот сон, недостигот на движење и премногу стуткана положба поради доење, кревање, носење и други активности, недостигот на хранливи материи од квалитетна храна, што предизвикува телото да биде без енергија, како и намалена подвижност и активност на трупот и слабост на одредени мускулни групи.

Нашето тело е премногу сложено за да можеме да покажеме со прст само на една карактеристика и да очекуваме магични решенија. Ако не работиме свесно на проблемот, може да се појават причинско-последични симптоми бидејќи болката е резултат на некои настани во телото и надвор од него и служи како аларм за промени.

Недоволно познат и важен мускул

Во мојата работа со клиенти се занимавам со враќање на функцијата на правилно дишење, активирање на длабоките мускули на трупот и често допирање еден интересен мускул, кој се наоѓа длабоко во нашето стебло, наречен псоас.

Псоасот е првенствено флексор на колкот, што значи дека ни помага горниот дел од ногата да се подигне кон нашите гради. Мускулите на трупот, во нашиот случај абдоминалниот ѕид, се првенствено стабилизатори. Кога се растегнати, истенчени и помалку активни по породувањето, не си ја вршат работата како што треба, псоасот презема дел од функцијата и се вклучува како стабилизатор на долниот дел на грбот. Со цел да се стабилизира, тој станува напнат, вкочанет и се скратува.

Неговата почетна точка е спојот на торакалниот и лумбалниот ‘рбет и директно контактира со респираторната дијафрагма во задниот дел. Ова го намалува ширењето на ребрата во задниот дел на грбот при вдишување, што автоматски ја уништува правилната шема на дишење за 360 степени и отвора повеќе ребра напред. И така приближно 25.000 пати на ден, колку пати што вдишуваме и издишуваме.

Мускулите на грбот може да станат напнати и да се појави болка, карлицата е предолго во положба на навалување напред, ја нема потребната подвижност и не ја поддржува добрата работа на мускулите на колкот, што исто така може да стане болно со текот на времето. Активирањето на длабоките стомачни мускули поради оваа постојана положба со текот на времето станува послабо и се вртиме во маѓепсан круг.

Жената го опишува тоа како стомакот да не ѝ е дел од телото, дека кога ќе се наведне целата тежина ѝ е на грбот, а движењата со децата во текот на денот се прилично болни. Како резултат на сето ова, може да се јави болка во горниот дел на телото, главата и вратот, бидејќи имаме општа вкочанетост на градниот кош, кој треба да има своја доза на подвижност.

Од такви причини можно е да чувствуваме болка во грбот и потреба да се истегнуваме за да се ослободиме од напнатоста во тој дел. Чувството на истегнување е добро и пријатно, но трае еден час или еден ден и псоасот, но и другите мускули на грбот повторно одат во состојба на напнатост бидејќи некој треба да помогне да се стабилизира трупот. Истегнувањето не е трајно решение.

Важноста на зајакнувањето на мускулите

Трајното решение е, меѓу другото, зајакнување на заостанатите мускулни групи чија примарна задача е да постигнат рамнотежа во предниот и задниот дел на багажникот. Телото секогаш работи како тим и мускулите си помагаат едни на други преку различни компензации.

Уште еден доказ дека не е можно да се „приспособат“ држењето и зглобовите и да се остане во таа положба доколку мускулите не се во рамнотежа. Во сето ова, не заборавајте колку чудесно и упорно е нашето тело да нè поддржува во сите задачи што му ги даваме. Тоа се труди и прави најдобро што може и долго страда пред да почне да се жали на болка.

Болката е знак дека нешто не е во ред и не треба да се игнорира бидејќи сè уште може да се „толерира“ или да се изгасне со апчиња бидејќи најчесто нема да исчезне додека не смениме нешто. Тие треба да се анализираат и да им се даде вистинска помош. Обидете се да ги погледнете можните фактори од различни перспективи и да примените промени кои би можеле да ни донесат позитивни резултати. Разбирањето на проблемот, свесноста и едукацијата се моќни алатки во постпарталното закрепнување. А движењето и зајакнувањето се секогаш добри опции и пожелни методи за здравје.

Aвтор: Каролина Јаксиќ

Извор