Микропластиката е насекаде околу нас, а како што покажуваат истражувањата, таа не следи уште пред да се родиме.
Микропластиката, која се смета за потенцијално токсична, пронајдена е во плацентата на секоја тестирана жена, што предизвикува загриженост за поширокото влијание врз животот на сите цицачи.
Ова е изненадувачко откритие на новото истражување на научниците од University of New Mexico.
Високиот автор на студијата Matthew Campen ја изрази сериозноста на ситуацијата.
“Ако видиме ефекти врз плацентата, тогаш тоа би можело да влијае на целиот живот на цицачите на оваа планета. Тоа не е добро“, вели тој. Campen ја нагласи и потенцијалната ескалација на проблемот. “Овој проблем со текот на времето ќе се влошува бидејќи целата таа пластика во нашата средина се распаѓа и станува микропластична, а концентрациите ќе се зголемат“, објасни тој.
Иновативен нов метод за откривање на присуство на микропластика во ткивото
Споменатата студија користела иновативна метода, пиролиза-гасна хроматографија и масена спектрометрија (Py-GC-MS), која им овозможила на научниците да извлечат микропластика од ткивото на плацентата.
Методот вклучува загревање на примероците до точка на согорување, што им овозможило на научниците да го фатат хемискиот отпечаток од различните честички. Оваа напредна техника овозможува анализа на различни примероци од ткива, вклучително и човечки ткива.
Резултатите од истражувањето се објавени во списанието Toxicological Sciences.
Campen го истакна значењето на Py-GC-MS, истакнувајќи ја неговата способност да детектира фрагменти до нанометарскиот опсег, надминувајќи ги ограничувањата на конвенционалните микроскопи.
“Ние сме во состојба да добиеме целосна слика во еден број за сите различни големини и форми на сите различни пластични честички пронајдени во ткивото“, објасни тој.
Проблем кој треба итно да се реши
Резултатите од истражувањето ја нагласуваат итноста за решавање на проблемот со микропластиката во животната средина.
“Ова е важно за научниците во оваа област, бидејќи сите микропластики во околината само ќе продолжат да се распаѓаат и да стануваат уште помали“, истакнува Campen .
Студијата, исто така, покрена прашања за процесот на пренос на микропластика на фетусот во развој.
“Апсолутно мислиме дека има некаков трансфер процес“, рече Campen.
Тој ја истакна можноста микропластиката да го искористи поминувањето на маснотиите низ папочната врвца, што е клучно за развојот на фетусот.
“Тоа му треба на вашето тело, како и на растечкиот фетус. Мислиме дека нанопластиката го киднапира тој систем“, вели Campen.
Иако студијата откри алармантни резултати, Campen предупредува и да не се паничи за изложување на микропластика за време на бременоста. Обидот за промена на исхраната за да се избегне микропластика, смета Campen, може да има негативни ефекти врз здравјето на фетусот.
