ekran платформа за слободоумни
Јулија Горина (24) од Рјазан, Русија, конечно ја разрешила најдобро чуваната тајна на нејзиниот живот: по 20 години, таа ги пронашла своите родители во Белорусија и дознала дека тие не ја напуштиле, како што таа верувала цел живот, туку била киднапирана додека патувала со нејзиниот татко со воз.
На 1. октомври 1999. година, таа патувала со воз со нејзиниот татко Виктор Мојшенко од Белорусија до Русија. Тие оделе на пазар да продаваат компири.
По враќањето, Виктор се напил и се степал во вагонот, а потоа кратко заспало. Возот запрел во селото Пуховичи, во регионот на Минск, и кога се разбудил, немало никаков знак или глас од Јулија.
Девочка пропала еще в 1999-м. Двадцать лет ее искала милиция Белоруссии. А жених Юли Гориной за каких-то десять минут «нагуглил» родителей потеряшки в интернете https://t.co/6cf9anCFiF pic.twitter.com/1kVot2qjAD
— @kpru (@kpru) September 5, 2019
Започна големо пребарување и ниту несреќните родители ниту белоруската полиција не кренале раце од малечката Јулија.
„Се сеќавам на некој чичко и тетка само што ме извадија од возот. Долго време седев на платформата и ги гледав возовите што минуваат и се обидував да најдам познато лице во морето на луѓето што минуваат во градот. Со чичкото и тетката некое време одевме од град во град, просевме и криевме од полицијата. Потоа ме вратија на станицата“, се сеќава денес Јулија.
И така, околу 20. дена подоцна, таа била пронајдена од полицијата. Се смрзнувала во ладното есенското утро, слабо нахранета, косичката и била полна со вошки.
„Бев толку исплашена што се плашев да побарам бисквити или чај од нив. И бев толку гладна што јадев сè“, се сеќава таа.
Девојчето било однесено во болница и еден месец подоцна било испратено во сиропиталиште. Тие и го дале презимето Иванов (Горина е по нејзиниот сопруг), па таа станала Јулија Викторовна Иванова. Во документите се вели дека таа е родена на 21. октомври 1996. година затоа што била толку малечка што изгледала како да има три, а не четири години.
Ирина Алпатова ја посвоила малечката Јулија и и’ била вистинска мајка
За ова време во Белорусија, потрагата траела долго. Тоа и бил проблемот: ја барале во Белорусија, а не во Русија. Полицијата дури и ги обвинила нејзините родители дека ја убиле, а до 2017. година, Виктор и Људмила Мојишенко биле под истрага. Нивните имиња биле единственото нешто што Јулија го запомнила. Набргу ја посвоила фармацевтката Ирина Алпатова, која веќе имала два сина, а малечката Јулија добила ново семејство.
Пред еден месец, 20. години подоцна, пријателот на Јулија, Илја Кријуков, ја пребарувал интернет-страницата на исчезнати преку Интернет и како параметри ги внел имињата на родителите на Јулија. Тој веднаш добил информации за исчезнување на 4-годишно девојче – но во Белорусија.
Илја Круков и помогнал на Јулија да ги пронајде родителите
„Мислев – добро, Белорусија е блиску до Рјазан. И описот беше ист. Дури и марамата што ја носеше Јулија беше иста“, рекол Илја, која не бил мрзлив, туку веднаш се јавил во полицијата во Минск.
Неколку дена подоцна, пристигнала порака до Виктор и Људмила: “Мамо, тато, тоа сум јас, Јулија, вашата ќерка. Ме најдоа!”. Многу бргу се сретнале во Рјазан.
Првата средба со нејзините родители по 20 години била да ви пукне срцето
“Тато ми рече дека тој ден се опијанил и се истепал во возот. Кога се разбудил, мене ме немало. Тој се обвинувал себеси сите овие години. Ја молел нејзината мајка на колена секој ден за прошка што ме изгубил!”, ја открива најдобрата тајна на својата душа: „А јас мислев дека намерно ме оставија“.
Мајката на Лудмила не можела да дојде при себе. Само и велела: „Мојата мала ќерка, прости ми!Жал ми е!“.
Јулија за најтешката рана: „Цел живот мислев дека моите родители ме оставија…“
“Живеевме во надеж од 20 години. Живеевме со надеж дека ќе ја најдеме”, рекла среќната мајка кога се смирила. Во секој случај, тие направија ДНК-тест, а тој само го потврди она што веќе го знаеја.
Виктор и Људмила ја поканиле својата ќерка да се пресели во Белорусија, но Jулија се омажила во Русија и има ќерка, Кристина. Но, Русија и Белорусија се блиски и семејството сега редовно се гледа едни со други и се обидува да го надомести и да го надмине пеколот низ кој поминале 20. ужасни години.
Екран.мк/V.P./Комсомольская правда
