Со помош на магнетна резонанца научниците успеале да ги декодираат мислите на луѓето.
За прв пат, научниците смислиле метод кој користи функционални снимки на мозокот со магнетна резонанца за да го реконструира континуираниот јазик.
Во студија објавена на 29 септември на bioRxiv, тим од Универзитетот во Тексас во Остин, објави детали за „декодер“ или алгоритам, кој може да ги „чита“ зборовите кои субјектите ги слушале или размислувале за време на магнетна резонанца со скенирање на мозокот.
Познато е дека претходно се направени слични напори, но врз основа на сигнали од импланти во мозокот. Новиот декодер е првиот што користи неинвазивен метод за да го постигне тоа.
Користењето на податоците од магнетната резонанца е тешко бидејќи е прилично бавно во споредба со брзината на човечките мисли. Наместо да ги детектираат сигналите на невроните, што се случува за милисекунди, машините за МРИ ги мерат промените во протокот на крв во мозокот како последица на мозочна активност; таквите промени траат неколку секунди.
Причината поради која поставката во ова истражување функционира е тоа што системот не го декодира јазикот од збор до збор, туку го препознава значењето на реченицата или мислата.
Алгоритамот е трениран со снимки од мозокот земени додека субјектите во студијата слушале подкасти и радио приказни за време од 16 часа.
Врз основа на обуката декодерот направи збир на предвидувања за тоа како ќе изгледаат отчитувањата на МРИ. Користењето на овие „погодувања“ е клучот за да се осигура дека декодерот може да преведе мисли.
Резултатите покажале дека процедурата за погодување и проверка на алгоритамот на крајот генерира цела приказна од снимките на МРИ, која прилично добро се совпаѓа со вистинската приказна во аудио снимката.
Сепак, има некои недостатоци; на пример, не е многу добар со заменките и често ги меша прво и трето лице. Декодерот, знае што се случува прилично точно, но не и кој ги прави работите.
Истражувачите велат дека највозбудливиот елемент на успехот на декодерот е увидот што го дава во работата на мозокот. Декодерот можел да реконструира стимули кои не користеле семантички јазик, иако бил обучен на теми кои слушаат говорен јазик. На пример, по обуката, алгоритамот успешно го реконструирал значењето на гледаните теми на нем филм, како и замисленото искуство на учесникот да раскажува приказна.
Ова се резултатите.
