КОГА умре Ајнштајн, ПАТОЛОГОТ ГО УКРАДЕ НЕГОВИОТ МОЗОК: ОНА ШТО ВИДЕЛ ПО АНАЛИЗАТА ГО ОСТАВИ БЕЗ ЗБОРОВИ

Алберт Ајнштајн, човекот кој беше мистерија во многу сегменти, доживеа неколку животни трагедии како и голем успех. Откриваме кои биле неговите деца, што се случило со нив, како живеел и како починал еден од најголемите научници на сите времиња.

Алберт Ајнштајн починал на 18 април 1955 година во болницата Принстон во Њу Џерси, во сон, а причина за смртта било внатрешно крварење.

Иако забранил истражување на неговото тело по неговата смрт, неговиот мозок бил испитуван со децении. Докторот Томас Харви, кој ја изврши обдукцијата, буквално го украде мозокот на Ајнштајн, без дозвола од неговото семејство.

Откриено е дека неговиот париетален оперкулумски регион недостасува и наместо тоа, неговиот долен париетален лобус е 15 проценти поголем од нормалниот. Инфериорниот париетален лобус е одговорен за математичко размислување, визуелна перцепција на просторот и сликовито претставување на движењето.

Еден од најпопуларните светски научници е роден на 14 март 1879 година во Улм. Иако беше запаметен како голем гениј во раното детство, немаше индикации дека Ајнштајн е понапреден од другите деца, дури и членовите на неговото семејство мислеа дека тој е доста зад другите деца затоа што не зборувал до својата тригодишна возраст.

Самиот Ајнштајн подоцна рекол дека ретко зборувал до својата деветта година. Наводно, неговите родители првпат го слушнале како зборува за време на семејна вечера, кога тој одеднаш рекол: „Оваа супа е премногу жешка “, а на прашањето зошто молчел до тој момент, тој рекол: „До сега сè беше во ред.”

Првиот контакт на Ајнштајн со физиката се случил кога неговиот татко му покажал мал џебен компас. Малиот Ајнштајн тогаш виде дека нешто невидливо ја движи иглата на компасот. Тој подоцна го окарактеризирал ова искуство како најголемото откровение во неговиот живот.

Иако бил Евреин, Ајнштајн одел во католичко училиште. За време на школувањето тој бил проблематичен ученик, неговите наставници велеа дека е дрзок, груб и мрзлив. Тој беше одличен по математика и физика, но имаше големи проблеми со предмети како историја и географија.

На 16-годишна возраст се обидел да влезе во Федералниот политехнички институт во Цирих , но не успеал да го положи приемниот испит поради лошо направените тестови по ботаника и јазик. Завршил гимназија во 1896 година во швајцарскиот град Арау, а потоа успеал да го положи приемниот испит на политехничкиот институт, каде што ја запознал својата идна сопруга и колешка Милева Мариќ, која во тоа време била единствената студентка и само втората жена што некогаш дипломирала на Катедрата за математика и физика.

Нивната врска започнала кога тој имал 19 години, а таа 23, тие биле од глава до петици вљубени еден во друг, но оваа љубов не била одобрена од неговите родители. Мајката на Ајнштајн верувала дека нејзиниот син ќе си ја уништи иднината, дури го предупредила дека ако Милева забремени, тоа ќе биде катастрофа, во тие денови бременоста пред брак беше огромен скандал, што му се случи на овој пар.

Имено, првото дете на Милева Мариќ и Алберт Ајнштајн е родено вонбрачно во 1902 година , тоа било девојче по име Лисерл. Милева се вратила во Србија да се породи и се разделила од саканиот кој никогаш не ја запознал ќерката како што дознаваме од нивните писма. Милева го оставила девојчето кај роднина во Нови Сад кога се вратила во Цирих, а ѝ се губи секаква трага две години откако се заразила со шарлах.

До денес останува непознато што се случило со нивната ќерка, дали по тие две години починала или роднините на Милева ја оставиле да се грижат бидејќи таа е родена вонбрачно.

Во 1903 година, тие конечно се венчаа и една година подоцна го добија синот Ханс Алберт, а во 1910 година, уште едно момче по име Едуард. Раното детство на Едуардо беше тешко, неговото здравје беше нарушено, често беше сериозно болен и минуваше цели недели во кревет. И покрај тоа, тој стана одличен ученик и беше особено заинтересиран за сликање, пишување поезија и свирење на пијано.

Едуард Ајнштајн сонувал да стане психијатар и бил заинтересиран за теориите на Зигмунд Фројд. Студирал медицина кога во 1932 година морал да биде хоспитализиран во психијатриска клиника во Швајцарија. Во 1933 година, кога имал 22 години, му била дијагностицирана шизофренија. Ова длабоко го погоди Ајнштајн.

„Порафинираниот од моите синови, оној кого го сметав за вистински наследник на мојата природа, се разболе од неизлечива ментална болест“, се вели во едно од писмата на Ајнштајн.

Како што физичарот се повеќе и повеќе се задлабочувал во својата научна работа, неговиот однос со Милева драстично се влошил. За работите да бидат уште полоши, тој започнал љубовна врска со својата прва братучетка Елса. Често и пишуваше на Елза дека се чувствува како Милева да е негова вработена која не може да ја отпушти. Интересно е што Елса му била братучетка и од страната на татко му и од мајка му.

Семејството живеело во Берлин во 1914 година, но брачната огорченост, главно поради постојаниот презир на Ајнштајн кон Милева, ја навела неговата сопруга да се врати во Швајцарија со децата. Тие се разведоа во 1919 година, но разделбата од децата беше тешка за Ајнштајн, па тој вложи големи напори да одржи блиски односи со двете момчиња.

Во ноември 1915 година , Ајнштајн ја претстави својата најпозната теорија – Општата теорија на релативноста – во Пруската академија на науките. Иако ова е неговата најпозната теорија, тој ја доби Нобеловата награда во 1921 година за неговото објаснување за фотоелектричниот ефект, бидејќи постоеја цврсти докази за тоа, додека Општата теорија на релативноста сè уште беше предмет на контроверзии.

Кога нацистите го донесоа „Законот за обновување на државната служба“ во 1933 година , кој ги принуди сите еврејски професори да ги напуштат своите работни места, Ајнштајн беше визитинг предавач на Универзитетот Принстон, а поради ситуацијата во Германија, тој одлучи да остане во Америка и доби американско државјанство во 1940 година.

Неговиот втор син поради ментална болест не можел да емигрира во Америка и останал во Цирих до неговата смрт каде што негувала неговата мајка Милева Мариќ, а откако таа починала во 1948 година, Едуард го поминал остатокот од животот во ментална институција.

Додека неговиот прв син му се придружил во САД во 1938 година, каде што работел како професор по хидраулично инженерство на Универзитетот во Калифорнија, Беркли, се оженил со филологот Фрида Кнехт, со која имал три деца.