Овој автобиографски роман го претставува долгиот, животниот пат на Карлос Кастанеда, фокусиран на неговото доживување на „настаните вредни за паметење“.
Практично сиот негов живот бил пат кон шаманизмот и волшепствата, дури и оние кои за време на неговото детство тој сè уште не ги доживувал како такви симболични и суштински знаци кон вистинската насока. Драматични, реалистични, и тоа во најразлични простори и времиња, овие настани од неговиот интересен, содржински максимално исполнет пат кон кулминацијата – скокот во амбисот, односно кон целосната слеаност со вселената – се патоказ на еден концепт за свеста, за себеси и светот, за животот, смртта, енергијата и суштините.
Кастанеда ја допира и ја брише тенката линија помеѓу двете бинарни опозиции живот-смрт, бескрај-физички свет. Во суштина, тоа е шаманизмот и филозофијата на волшебниците на древно Мексико, на дон Хуан Матус и на Карлос Кастанеда, кои ни покажуваат како да се слееме со бескрајот и – со себеси.
