Се чита со душа-Светски ден на поезијата

Светскиот ден на поезијата се одбележува на 21 март и бил прогласен од УНЕСКО (Организацијата за образование, наука и култура на Обединетите нации) во 1999 година, „со цел да се поддржи јазичната разновидност преку поетско изразување и да се зголеми можноста да се чујат загрозените јазици“.

Негова цел е да го промовира читањето, пишувањето, објавувањето и предавањето поезија низ целиот свет и, како што се вели во оригиналната декларација на УНЕСКО, „да им даде свежо признание и поттик на националните, регионалните и меѓународните поетски движења“.

За поезијата важи дека е уникатен начин на експресија на креативниот дух на човековиот ум. Уживајте во стиховите извезени од врвни македонски поетски пера!

СЕ ВРАЌАВ ДОМА-Михаил Ренџов

Се враќав дома

по пат од раскопки и чакал,

а пo мене се враќаа

моите ситни нешта:

Камчето со кое некогаш ме удрија

Капката крв што ми потече од носот

Плодовите што ноќе ги крадев

Шумата во која

Птицата ми се сокри

(По некоја заборавена песна)

Гревовите што ги правев

бранејќи се себе

Ангелот што го заборавив

карајќи се со пријателите

И животот што го испуштив

зјапнат во којзнае што

и којзнае каде.

Една ноќ

сите мои ситни нешта

беа дома

сал мене ме немаше.

Сум се изгубил, велат

зјапнат во којзнае што

и којзнае каде.

СУША-Радован Павловски

Наведнат до скршување добитокот

силно рика за секој изгубен рог

Небото не слуша

Нанижани во круг птиците

имаат тврдо летање во воздухот

Ние имаме отворени дланки за молитва

Часовникот им ја бележи

горештинитена тревите

Ветерот одвај донесува две три капки дожд

Распукани и раскрвавени нозете

се можат да убијат по патот

Мравките обележувајќи црн конец

се закопуваат длабоко

Започнува да паѓа задоцнетиот дожд

Ние имаме отворени куќи за поплава

Телото во водата ме боли округло

Не лета во воздухот мојата отепана птица

Можам да го отворам прозорецот

и да викам до лудило.

ЗБОР ТЕМЈАН-Светлана Христова Јоциќ

Темјанот од збор сотворен

силен пламен искрева

чад над ѕидој извива.

Темјанот од збор е бесмртен.

Ни едно зло в куќи не влегува

ни едно зло в стишна одаа

кај што срцето

зборот Темјан го прибира.

БРЗ Е ВЕКОТ-Никола Маџиров

Брз е векот. Да бев ветер,

ќе ги лупев корите на дрвјата

и фасадите на периферните згради.

Да бев злато, ќе ме криеја во подруми,

во ровлива земја и меѓу скршени играчки,

ќе ме заборавеа татковците, а нивните синови

трајно ќе ме паметеа.

Да бев куче, немаше да ми биде страв

од бегалци, да бев месечина немаше

да се плашам од смртни казни.

Да бев ѕиден часовник

ќе ги криев пукнатините на ѕидот.

Брз е векот. Ги преживуваме слабите земјотреси

гледајќи кон небото, а не кон земјата.

Ги отвораме прозорците за да влезе воздух

од местата каде што никогаш не сме биле.

Војни не постојат, зашто секој ден некој

го ранува нашето срце. Брз е векот.

Побрз од зборот.

Да бев мртов, сите ќе ми веруваа

кога молчам.