Нивните заклучоци се засноваат на збирки на геномски податоци извлечени од античка ДНК и модерни генски сетови, комбинирани со палеоеколошки докази.
Нашиот вид се појавил во Африка пред повеќе од 300.000 години, со миграција од континентот пред 60.000 до 70.000 години, најавувајќи го почетокот на глобалното ширење на хомо сапиенсот.
Но, каде отишле овие пионери откако ја напуштиле Африка?
По долгогодишна дебата, нова студија нуди одговор.
Овие групи ловци-собирачи се чини дека опстојувале илјадници години како хомогена популација во област што се протегала помеѓу Иран, југоисточен Ирак и североисточна Саудиска Арабија пред да се населат низ Азија и Европапред околу 45.000 години, објавиле научниците.
Нивните заклучоци се засноваат на збирки на геномски податоци извлечени од античка ДНК и модерни генски групи, во комбинација со палеоеколошки докази кои покажуваат дека тој регион би претставувал идеално живеалиште.
Научниците тој регион, дел од она што се нарекува Персиско плато, го нарекле „центар“ за овие луѓе – кои можеби броеле само илјадници – пред да продолжат да се движат подалеку со милениуми подоцна.
Нашите резултати ја даваат првата целосна слика за тоа каде биле предците на сите денешни не-Африканци за време на раните фази на колонизацијата на Евроазија, изјави молекуларниот антрополог Luca Pagani од University of Padua во Italy, кој ја предводеше студијата објавена во списание Nature Communications.
Антропологот и ко-автор на студијата Michael Petraglia, директор на Australian Research Center for Human Evolution на Griffith University, рече дека студијата е приказна за нас и нашата историја – целта била да се откријат некои од мистериите на нашата еволуција и нашето ширење во светот.
Комбинацијата на генетски и палеоеколошки модели ни овозможи да предвидиме каде живееле првите човечки популации веднаш штом ја напуштиле Африка, додаде Petraglia.
– Овие луѓе живееле во мали, мобилни групи ловци-собирачи, велат научниците.
Локацијата нуди различни услови, од шуми до пасишта и савани, менувајќи се со текот на времето во зависност од сувите и влажните периоди.
Имало доволно ресурси на располагање, а доказите покажуваат дека имало лов на диви газели, овци и кози, рече Petraglia.
Нивната исхрана се состоела од растенија за јадење и од ситен до крупен дивеч. Групите ловци-собирачи се чини дека практикувале сезонски начин на живот, живеејќи во низините во постудените месеци и во планинските региони во потоплите месеци, рече Petraglia.
Луѓето кои живееле во областа во тоа време очигледно имале темна кожа и темна коса, можеби слични на луѓето кои сега живеат во делови од Источна Африка, рече Pagani.
Пештерската уметност се појавила веднаш штом луѓето ја напуштиле областа, така што овие културни достигнувања можеби биле создадени додека биле во областа, објаснува Pagani.
Нивното конечно ширење во различни насоки надвор од таа област ја поставило основата за генетска дивергенција меѓу денешните источноазијци и Европејци, велат научниците.
Студијата опфатилча современи и антички геномски податоци за Европејците и Азијците.
„Откривме дека најстарите геноми, кои датираат од пред 45.000 до 35.000 години, се особено корисни“, рече молекуларниот антрополог и главен автор на студијата Leonardo Vallini од University of Padua и University of Mainz во Germany.
Научниците смислиле начин да го отплеткаат екстензивното генетско мешање на популациите што се случило по распрснувањето од областа, со цел точно да ја одредат областа каде Homo sapiens првпат пристигнал од Африка.
Порано имало помали излети на Homo sapiens надвор од Африка пред клучната миграција пред 60.000 до 70.000 години, но се чини дека тие биле ќорсокак.
Homo sapiens не е првиот човечки вид кој живеел надвор од Африка, вклучувајќи ја и областа опфатена со оваа студија.
Древното вкрстување на нашиот вид оставил мал придонес на неандерталците во ДНК на современите неафриканци.
Потврдено е дека Неандерталците биле во областа пред доаѓањето на Homo sapiens, така што областа можеби била место каде што се случила таа интеракција, рече Vallini.
