Финска останува најсреќна земја во светот и седма година во низа е на првото место во Извештајот на Обединетите нации. Македонија е на 84-то место, додека младите под 30 години во земјава се нешто посреќни и се наоѓаат на 67-то место.
Што се однесува на земјите од поранешна Југославија и регионот, Словенија е на 21. место, Косово е на 29., Србија е на 37. место, Хрватска е на 63., Грција на 64., БиХ на 65, Црна Гора на 76., Бугарија на 81 место, Албанија на 87., а Турција на 98.
Најголем пад од 2006-2010 година е забележан во Авганистан, Либан и Јордан. Авганистан, кој е зафатен од хуманитарна катастрофа откако Талибанците се вратија на власт во 2020 година, е на последното место од 143 земји.
На врвот на глобалното рангирање се скандинавските земји, а зад нив се Данска, Исланд и Шведска. Меѓу водечките сили во ЕУ, Германија е на 24 место, а Франција на 27 место. Германија и САД не се во топ 20 првпат по повеќе од 10 години, откако паднаа на 23-то место.
Светскиот извештај за среќа е Индекс за среќа што ја објавува Мрежата за решенија за одржлив развој при Обединетите нации секоја година од 2012 година. Се заснова на проценката на луѓето за нивната среќа, како и на економските и социјалните податоци.
Извештајот разгледува шест клучни фактори: социјална поддршка, приход, здравје, слобода, благосостојба и недостиг на корупција.
Близината до природата и добрата рамнотежа помеѓу работата и животот се клучни за задоволството на Финците, вели Џенифер Де Паола, истражувач од Универзитетот во Хелсинки, специјализирана за оваа област. Финците можеби имаат „посоодветно сфаќање за тоа што е успешен живот“ во споредба со САД, на пример, каде успехот често се поврзува со финансиска добивка, додава таа.
Довербата во институциите, ниската корупција и слободниот пристап до здравството и образованието се исто така клучни. „Финското општество е проткаено со чувство на доверба, слобода и висок степен на автономија“, вели Де Паола.
Годишниот извештај исто така нагласува посилно чувство на среќа кај помладите генерации отколку постарите генерации во повеќето, но не во сите региони. Од 2006 до 2010 година, индексот драстично падна кај луѓето помлади од 30 години во Северна Америка, Австралија и Нов Зеланд, а сега е помал отколку кај постарите луѓе во тие региони. Од друга страна, во истиот период е зголемен во сите возрасни групи во Источна Европа.