Децата очекуваат грижа и љубов од своите родители. Безбедно пристаниште и засолниште. Семејството е како камен-темелник на сите последователни меѓучовечки односи. Но, што ако родителите се камен за сопнување и токсична основа од која започнуваат и се развиваат сите последователни проблеми?

Кои се зборовите што ги кажуваат токсичните родители кои можат да влијаат врз животот на детето?

Критика за изгледот на детето: „Дебел/а си, мал/а си, преслаб/а си…“, „Имаш лоша коса“ итн.

Понижувањето на детето врз основа на физичкиот изглед може да го зголеми нивото на несигурност и да ја наруши шемата на телото. Ова може да доведе до сериозни емоционални проблеми, ниска самодоверба, па дури и до нарушувања во исхраната. Иако поставувањето стандарди може да биде корисно и здраво, родителите треба да ги научат своите деца како да се сакаат себеси, без оглед на нивниот надворешен изглед.

Критика кон детето затоа што се однесува како дете: „Зошто се однесуваш толку чудно?“; „Зошто одиш на тој начин?“; „Зошто зборуваш така?“; „Зошто се движиш така?“

Детето има природна тенденција да верува во сè што му кажуваат неговите родители. Саркастични или критички прашања може да му дадат на детето погрешен впечаток дека нешто не е во ред со него. Поради ова, на детето му станува многу тешко да биде „свое“ пред другите луѓе, дури и подоцна, во зрелоста. Тоа е научено да се чувствува непријатно и да го совладува стравот оти другите ќе го исмеваат или ќе ги забележат неговите недостатоци.

Изразување себични желби: „Посакувам да беше поразличен“

Родителите никогаш не треба да му кажуваат вакви работи на своето дете. Поради овие забелешки, детето создава впечаток дека не треба да биде таму, дека е излишно, дека е пречка на патот, дека не е пожелно… Неговото чувство за лична вредност е нарушено и може да се јави прерана депресија или може да се појави склоност кон самоповредување. Детето треба да се чувствува ценето и сакано во присуство на своите родители за да прерасне во здрава личност и да го извлече максимумот од својот потенцијал.

Коментар поврзан со тешкотиите во воспитувањето на детето: „Ме чиниш многу пари“; „Толку е тешко да се грижам за тебе“; „Многу е исцрпувачки што те имам.“

Детето кое се чувствува како товар има тенденција да ги маскира или сокрие своите вистински потреби, чувства и проблеми, само за да избегне да ги налути своите родители. Се покажало дека ова избегнување резултира со тоа детето да стане насилно или склоно кон кражба.

Правење нездрави споредби: „Зошто не си како твоите браќа и сестри, братучеди или други деца?“; „Другите деца се подобри од тебе“.

Ваквите споредби можат да ја нарушат самодовербата на детето и да го натераат да мисли дека никогаш нема да биде доволно добро, колку и да се труди. Во исто време, споредувајќи ги браќата и сестрите, меѓу нив се развива нездрава врска, поттикнувајќи завист, гнев и љубомора.

Употреба на навредливи зборови и изјави: „Ти си глупав/а, бескорисен/а!“; „Никогаш нема да успееш!“

Со ваквите забелешки родителите развиваат чувство на безвредност, недостиг на самодоверба и самопочит кај детето, наместо да бидат извор на охрабрување, поддршка и разбирање.

Закани за заминување: „Ќе те оставам ако не ме слушаш“

Овие реченици ќе создадат парализирачки страв од напуштање кај детето. Тоа може да стане претерано зависно, со што се нарушуваат потенцијалните меѓучовечки и емоционални односи, поради параноичното чувство дека најблиските ќе го напуштат поради она што е. Низ животот ќе оди огорчено, без доверба во луѓето и љубов која може да трае.

Давање празни ветувања: „Ако го направиш ова, ќе ти го купам ова“; „Ќе те одведам таму следниот пат“.

Кога родителите даваат ветувања што не ги исполнуваат, детето се чувствува измамено и излажано, а со тоа се нарушува неговата доверба. Лажните ветувања го учат детето да не им верува на другите луѓе, дури и кога треба.

Детството е суштинско поглавје во животот на секој човек бидејќи токму тогаш се градат личноста, однесувањето и самодовербата. Следниот пат, пред да му кажете на детето една од горенаведените реченици во налет на негативни емоции, застанете неколку секунди и размислете колкава штета му нанесувате. Еден збор може да боли исто колку и физички удар – имајте го тоа на ум.

Автор: Ирина Дугоњивац

Извор