Стоејќи исправен и горд пред споменот на основачите на македонската Република, тука од изворот на републиканството и македонството, длабоко убеден во Идеалот на Илинден за слободна Македонија на сите родени во неа, го упатувам ова писмо во очи на парламентарните и претседателски избори кои треба да се одржат на 8ми Мај 2024 година, до сите граѓани на Република Македонија, независно од нивната етничка, верска или политичка припадност, како непоколеблива верба во европските и светски цивилизациски вредности, во духот на Универзалната декларација за човечките права на Обединетите нации, донесена пред повеќе од 80 години.
Писмото од Републиката е базирано на единственото прашање кое ги обединува сите граѓани на оваа земја, идеалот на републиканската традиција која е јасно изразена во Манифестот на Крушевската република во далечната 1903 година, како прва Република на Балканот, заедно со Заседанието на АСНОМ на вториот Илинден на 2 ри Август 1944 година, во присуство на делегации на сојузничките сили на победниците над фашизмот, кои беа интернационални сведоци и поддржувачи на формирањето на македонската држава, во рамки на југословенската федерација.
Врз овие два историски настани е базирана нашата државност, која по крвавото распаѓање на Југославија, резултираше со масовниот Референдум за независна и самостојна Република Македонија на 8ми Септември 1991 година, по падот на Берлинскиот ѕид и беше неприкосновен доказ за европеизацијата на Балканот, оценета од Бадинтеровата комисија како чин кој единствено на Словенија и Македонија им препорача влез во Европската Унија, кој за нас не се оствари бидејќи се разбудија анахроните сили на Балканот, со обидите за разорување на македонското државотворно и граѓанско, национално право да стане дел од европската заедница на народите.
Почитувани македонски граѓани и граѓанки, по повеќе од три децении уцени, понижувања, манипулации, покрај тоа што Република Македонија ја потпиша Спогодбата и стана кандидат за влез во Европската Унија уште во 2000 година, до ден денес трае тој процес на разнебитување на нашата државност за која дописникот на францускиот весник “La Croix”, напиша:
„Македонија или загрозениот идеал на Балканот, треба да преживее по секоја цена, за да се оствари европската и евроатланската интеграција на тој регион, бидејќи во неа Националната телевизија емитува ТВ дневник на 7 јазиици. Таа е единствената земја на Балканот во која албанскиот и турскиот театар слават 60 години, каде што има образование и издавачка дејност на сите балкански јазиици. Македонија е вистинска лабораторија на европските вредности на Балканскиот полуостров! Ако биде уништен македонскиот хуманизам и етничкиот соживот, тешко ќе биде да се верува во дека Европа ќе може да го интегрира Балканот како целина, бидејќи има земји кои сега, за жал се членки на ЕУ, а кои не признаваат ниту едно малцинство, ниту еден јазик, освен мнозинскиот!“
„Одот по маките“ за најтолерантната земја на Балканот продолжи и по кризата со Косово и нападот на НАТО врз Србија и по нападот на косовскиот протекторат на ООН врз Македонија во 2001 година, по која Рамковниот договор требаше да донесе цврста
основа за македонската европска иднина.
Го преживеавме повеќедецениското вето на соседна Грција за името на Република Македонија, кое беше променето со методи, незапаметени по својата бруталност во парламентарната историја на Европа и кое резултираше со Преспанскиот договор и констатирање на влезот на Македонија во НАТО, одлука донесена на Букурешкиот самит на Алијансата уште во 2008 година. На тоа предходеше и Договорот за „добрососедство“ со Бугарија и лажното ветување дека „вратите на Европа ќе бидат широко отворени“ за нас Македонците.
Всушност иронијата нема крај. Сега вратите ни се широко затворени, со новото вето од соседна Бугарија. Македонија е повторно уценета да се откаже од својот етнички идентитет и македонски јазик, за да влезе во ЕУ како „земја инвалид“ под бугарски
услови и преговарачка рамка, досега непознати во европската историја.
Замислете, Бугарија која во својот Устав, не признава ниедно малцинство и ниеден друг идентитет, како врпочем и Грција, бара од Македонија да го промени својот Устав, а тие не ги применуваат 16те пресуди на Европскиот суд за човекови права од Стразбур за признавањето на основните етнички и човекови права на Македонците во таа земја.
Ние веруваме во визијата на таткото на ЕУ, Жан Моне дека Европа е нашиот заеднички дом. Ние на ЕУ гледаме како на можност за зацврстување на македонската државност, а не за нејзино укинување. Унапредување на институционалните капацитети, а не нивно рушење. Доколку ЕУ не е подготвена самата себе си да се почитува и да практикува европски вредности врз кое е основана, тогаш ние сме тука да и помогнеме и да ја освестиме за кривиот пат по кој тргнала. Убедени во капацитетите на европската јавност, тоа да го препознае и поткрепи.
Јас со ова Писмо од Републиката, сакам да ве потсетам на зборовите на големиот француски хуманист Жан Жорес, кој ги искажа пред 110 години и кои се запишани во новата европска историја, како да се изговорени вчера: „Сиромашни какви што сме, Татковината е нашето единствено богатство.“
Еден историски настан од новата политичка историја на Македонија, може да биде симболичка основа на желбите и стремежите на македонскиот народ и на сите граѓани на Република Македонија, кога претседателот Борис Трајковски на покана на колегата од Француската Република Жак Ширак истата ја посети, а со тоа започнаа и стратешките дирекни преговори за членство на земјава во ЕУ. По тој повод беше дадена заедничка изјава и соопштение, од кои издвојувам еден заклучок: „Република Македонија е една, единствена и неделива!“ Посочувам дека клучот за влез на Македонија во ЕУ, стои во Париз, а не во Софија. Помирување со Париз, поминува преку одрекување од Софија. Тоа е историски процес, кој никој не може да го запре. Со намера потсетувам на овој значаен настан во овие сложени времиња и си припомнувам на зборовите на тогашниот претседател на Европската комисија, Романо Проди кој уште тогаш повикуваше на брз прием на Македонија во ЕУ. При една неодамнешна посета на Охрид, по повод прием на Светиклиментовата награда за хуманизам, истиот тој со истите зборови алудираше на тоа време и на сите изгубени децении до денес, изгубени во европскиот лавиринт и балканските шовинистички блокади за една Македонија во која била отворена првата средновековна школа на хуманизмот од учениците на Светите Кирил и Методиј, солунските браќа, кои папата Јован Павле Втори ги прогласи за Заштитници на Европа во далечната 1980 година, единаесет векови после нивната смрт. Тоа токму поради нивната бесмртна визија дека во Европа и во светот, треба да владее „Цивилизација на љубовта“.
Писмото од Републиката до сите граѓани родени во Македонија и до сите мирољубиви граѓани на Балканот, Европа и светот, го завршувам со овие зборови и ве повикувам да го поддржите Македонски Концепт како национален, граѓански концепт, во времиња во кои владеат и беснеат војни на различни мердијани и да се потсетиме на големиот пријател на светската прогресивна интелигенција, поранешниот политички затвореник и претседател на Чешката Република, кој и денес е светски идол, Вацвал Хавел:
„Секаде каде што убиваат, не убиваат сите нас!“.
Во име на животот и цивилизацијата на љубовта, да веруваме дека никој не може да ни го одземе нашето право на постоење и нашиот етнички идентитет, како на секој поединец и секој народ на планетата Земја! Тоа право е нашата црвена линија за сите,
вклучително и за ЕУ! Свесен дека ќе има повторно грешки и од тие на кои им поклонивме доверба, им дадовме поддршка да управуваат со Републиката во следните години, ве повикувам таа одлука да ја запечатиме на 8ми Мај, со тоа што грмогласно и непоколебливо ќе кажеме ДА за број 2. Убеден дека тоа ќе биде печат на зацврстување на македонската Република во вкупната нејзина полнота.
Поздрав од Републиката!
Крушево, 06.05.2024 година
Петар Богојески
ПР текст
Текстот Петар Богојески од Републиката напиша писмо до граѓаните е превземен од МАКФАКС.