Кандидатката за претседател oд Левица Билјана Ванковска реагираше на изјавата на потпретседателот на ВМРО-ДПМНЕ Тимчо Муцунски за уставните измени во која нагласува дека неговата партија се залага за одложена примена на измените на Уставот. Професорката вели дека ова е уште една манипулација на ВМРО-ДПМНЕ откако ќе ги прифати уставните измени и впишувањето на Бугарите во Уставот доколку ја освои власта и формира Влада.

Можеби некој конституционалист/уставен правник ќе ни објасни што значи ова „одложена примена на уставните измени”… Јас за вакво нешто во компаративното уставно право не сум слушнала. Но, ова е Македонија – земјата на чудата. Моето „лаичко” толкување е: ние навистина ќе го смениме Уставот и ќе ги вметнеме и Бугарите и сите други, но ќе се преправаме дека уставните амандмани не се во сила до крајот на преговорите. (Не заборавајте дека ветија и намалување на бројот на пратеници за што е потребно да се смени Уставот). Впрочем, и Заев ве лажеше за имплементацијата на Преспанскиот договор дека ќе се случи „поглавје по поглавје, рече Ванковска.

Потпретседателот на партијата Муцунски пред неколку дена изјави дека ВМРО ДПМНЕ под вакви услови ние не прифаќа уставни измени и додаде дека легитимна алтернатива е да се бара одложната примена на уставните измени, како и гаранција од ЕУ за македонскиот јазик и идентитет, но и гаранција дека нема да има повеќе билатерализација на европската интеграција на Македонија.

Кој е во право може да се забележи преку неколку примери кои ја илустрираат одложената примена на уставните промени во пракса во различни земји:

Јужна Африка (1993)

Во Јужна Африка, привремениот Устав од 1993 година, кој го заврши апартхеидот, сам по себе беше форма на одложена примена. Тој обезбеди транзициски рамки кои водеа кон усвојувањето на конечниот Устав во 1996 година. Овој привремен период овозможи значајна политичка, социјална и правна реструктуирање на контролиран и фазен начин.

Франција (2000)

Франција го измени својата Устав за да ја намали претседателската мандат од седум на пет години, познато како “кинквенат”. Оваа промена, одобрена преку референдум во 2000 година, не се примени на тогашниот претседател, Жак Ширак, сè до следните претседателски избори во 2002 година. Ова одложување беше наменето да спречи политичка нестабилност и овозможи уреден преод под новиот систем.

Унгарија (2011)

Основниот закон на Унгарија, усвоен во 2011 година, вклучуваше неколку одредби кои требаше да стапат во сила во различни времиња. На пример, одредени фискални правила наменети да ограничат државниот долг требаше да се применуваат постепено низ неколку години. Оваа поетапна имплементација овозможи постепено прилагодување на новите фискални ограничувања.

Бразил (1988)

Уставот на Бразил од 1988 година вклучуваше неколку транзициски одредби. Меѓу нив беа мерки за економска реформа и редистрибуција на земјиште, кои требаше да се имплементираат со време. Оваа одложена примена овозможи владата да се подготви за значајни промени во политиката и администрацијата.

Канада (1982)

Актот за Уставот од 1982 година, кој го врати канадскиот Устав од Велика Британија, вклучуваше Повелба за правата и слободите. Некои одредби од Повелбата беа предмет на тригодишно одложување, особено оние кои се однесуваат на правата на абориџинските народи. Овој период беше наменет да им даде време на владите да ги прилагодат законите и политиките на новите стандарди на Повелбата.



Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.