ЏАБИР ДЕРАЛА
Прв дел од анализата Три клучни фактори во изборната динамика: Национализам, руско влијание и политичка инертност, објавена на 27 април 2024, на ЦИВИЛ МЕДИА
Може (и треба) да се издвојат три клучни фактори што доведоа до изборните резултати од првиот круг на претседателските избори во Северна Македонија. Тоа се национализмот, руското влијание и – нерешителноста , односно политичката и вредносната инертност на СДСМ – партијата што е на чело на владејачката коалиција од јуни, 2017 година. Изборниот процес оваа година, во целина, беше придружен со жестока антидемократска и националистичка кампања што и најголемите и најзначајните успеси на политиката на владејачката коалиција (Преспански договор, НАТО, добрососедските односи, почнување на преговорите со ЕУ и низа други) ги претвори во „пораз, капитулација и предавство“.
Тука треба да се истакне дека барем дел од тоа што се случува со и во демократијата во Северна Македонија може многу лесно да се аплицира, односно да се идентификува и кај развиените демократии во Европа и светот. Националистичкиот популизам и расизмот на повампирениот ултра радикализам (и фашизам) од една страна и колебањето, опортунизмот и ерозијата на демократските вредности на прогресивните сили во општеството, се бележат и во дел од западните демократии погодени од добро организирани антидемократски хибридни операции кои водат до поларизација и кризи во општеството. Тие процеси се во голема мера, ако не и целосно поттикнати и зајакнати со хибридната војна што ја води Кремљ против Западот.
Притоа, овде не треба да се заборават и апатијата на неопределените гласачи, својствената фрагментираност на демократското ткиво на општеството, како и антидемократските и корумпираните инсталации во клучните институции на системот.
Сето тоа значително се одразува на изборниот пејзаж, како и на општествените и политичките процеси во демократските општества во целост. Низ таа призма може да се анализира и неуспехот на актуелниот претседател на Северна Македонија, наспроти успехот на популистите и националистите во првиот круг на претседателските избори во Северна Македонија на 24 април.
Гласачите, оние што излегоа на избирачките места, а и оние што апстинираа од гласањето, на три дена пред годишнината од крвавиот четврток (27 април 2017), кога тогашната власт се обиде да изврши државен удар со крвав упад во македонскиот парламент, требаше да избираат меѓу два концепта. Едниот, националистички, антидемократски и антизападен, а другиот – проевропски и демократски. Вториот концепт е под жесток напад со години, долга и комплексна операција во која учествуваат медиуми, граѓански организации, интелектуалци и академија, бизниси, верски заедници, криминалци и оперативци на руското разузнавање.
Воедно, демократската и прогресивна јавност се соочи (и се разочара) со неказнивоста на протагонистите на авторитарниот режим на Груевски и недоволната решителност да се изгради вистински современо, европско, мултикултурно општество, отпорно на националистичката хистерија, верскиот фанатизам и злокобниот руски напад врз тешко стекнатите придобивки на демократијата во нашата земја.
Национализам и политичка стагнација: Еден од главните предизвици во изборните процеси во Северна Македонија
Национализмот секогаш има клучна улога во обликувањето на изборните резултати. Тоа е идеолошкиот и програмскиот столб на голем број политички партии, почнувајќи од големи играчи како ВМРО-ДПМНЕ до помали екстремни групи како Десна или Единствена Македонија или Левица. Овие партии систематски ги култивираат националистичките сентименти во општеството, нагласувајќи ја својата „загриженост“ за заштита на националните, јазичните и културните идентитети.
Националистичкото поимање за „нација“ и „национално“ е тесна и исклучива, односно ги поистоветува овие поими исклучиво со доминантната етничка заедница. Овој пристап ги исклучува принципите на граѓанското општество и мултикултурализмот, освен во случаите кога се очекува етничките заедници да бидат покорни, да го знаат „своето место“ во – вториот или третиот ред во етничката „хиерархија“ во општеството.
Наративот за „тиранија на малцинството“, кој сугерира дека малцинствата го експлоатираат и владеат мнозинството на нивна сметка, е многу проблематичен. Ваквиот концепт е ехо на дискриминаторските идеологии историски користени за да се оправда прогонството, вклучително и оние што ги употреби нацистичка Германија против еврејскиот народ. Овие наративи поттикнуваат предрасуди, омраза и социјална поларизација, што претставува значителна закана за стабилноста на земјата.
Слично на тоа, концептот на „Македонска Македонија“, иако навидум радикален, ја отсликува суштината на наративот „тиранија на малцинството“. И двата концепта ги поедноставуваат општествените реалности преку промовирање на етничката и религиозната „чистота“ како единствена основа за организирање на општеството и државата, отфрлајќи ги алтернативните гледишта како предавнички.
Овие исклучиви гледишта ја задушуваат дебатата и различноста на мислењата, оневозможувајќи простор за конструктивен дијалог и меѓусебно разбирање. Прифаќањето на поинклузивен и плуралистички пристап е од суштинско значење за поттикнување на хармонично и граѓанско општество во кое се почитуваат човековите права и слободи, како и идентитетите на сите заедници.
ЦЕЛИОТ ТЕКСТ ТУКА:
Три клучни фактори во изборната динамика: Национализам, руско влијание и политичка инертност